Zie ook de pagina Frederik Klerk.
Dank zij Ish Krancher, die mij op dit graf attendeerde. Dank Ish. !!
Op Tanah Abang (tegenwoordig Taman Prasasti) werd in 1938 begraven mevr. SUSANNA MARGARETHA BRANDT.
Zij ligt samen in één graf met haar schoonzoon FREDERIK KLERK, die met haar dochter Fokje Lambertha huwde. (De heren ambtenaren destijds hadden hun bril niet opgepoetst – of ze hadden geen bril en waren nog aangeschoten van het weekendje uit in de soos en hadden Bacchus nog in hun achterhoofd of ze kregen geen brilvergoeding van hun ziektekosten verzekering – en noemden haar TOKJE LAMBERTUS BACHARDT.) Ts ts ts….
Men kan via deze link hieronder de foto’s inzien van deze familie Bochardt.
Een foto van mevr. S.M. Brandt uit de collectie familie Bochardt bij het KITLV:
Haar oudste zoon Johan Christiaan Bochardt ligt op ereveld Leuwigajah en was overleden 2 sept 1945 kamp Tjimahi 4. Het OGS heeft hem respect betoond.
Overpeinzingen van de webmaster:
Zou Johan Christiaan mijn oom Henri gekend hebben in dat zelfde kamp? Ze waren bijna even oud en afkomstig uit dezelfde streek aldaar.
Oom Henri overleefde gevangenschap tegen een gruwelijke prijs: hij werd krankzinnig van de martelingen hem ondergaan door de Jappo’s. En werd begin maart 1946 met spoed per hospitaal schip Oranje naar Nederland gebracht ter verdere behandeling. Mijn oom Henri stierf in begin febr 1948 in Heemstede, door de verantwoordelijken destijds hier in Nederland “los gelaten in de maatschappij” terwijl hij zwaar ziek was na de “gratis therapeutische behandelingen in Tjimahi 4 door de Jappo’s van die japanse autodealer Hirohatchimotokawasakio”. Nederland kon hem niet beter maken en riep: “Soit, so be it. Gaat heen en zie maar wat je verder doet in de maatschappij. Sie suchen es maar aus ja, was het. Tjüss.” (Dat laatste was nog het restant van de taal van de nazi bezetters van Nederland.)
Oom Henri ligt begraven te Oud en Eijk en Duin en ik HAD een paar maanden geleden het plan opgevat om zijn grafsteen te vernieuwen, te zijner ere en respect …edoch Nederland kent regeltjes en de administratie van het kerkhof weigerde mij toestemming te geven ervoor omdat ik GEEN rechtmatige GRAFRECHT houder ben en dehalve met mijn handjes van het graf af moest afblijven m.b.t. dit verzoek en daar kan ik hun in volgen; er zijn regels vastgesteld, die zij dienen te volgen. Akkoord.
Één of andere executeur heeft bij executie van een testament een blunder gemaakt (te mijner koste en ten koste van de van de overledene, die zijn laatste wil in zijn testament heeft vastgelegd om uitgevoerd te worden door de door hem aangewezen executeur en ook ten koste van de overledene die ik wil respecteren en eren, n.l. mijn oom dus) en de grafrechten aan een niet in deze kwestie ter zake doende instantie overgedragen en de executeur weigert (of althans zwijgt in alle talen en vooral in het Nederlands om antwoorden te verstrekken en de zaak recht te trekken, ondanks mijn verzoeken. Terwijl testamentair HEEL LUID en DUIDELIJK is vastgesteld, dat ondergetekende webmaster de rechtmatige grafrechthouder is. En de begunstigde van deze grafrechten die ten onrechte/onrechtmatig bedeeld werd? Die zegt met een verwonderde blik en gefronste wenkbrauwen: Ik weet van niets. Ik heb geen rechten ontvangen….
Tja…
- Respect en eer voor de laatste wil van een overledene??? Nope, niet bij ons in het vaandel.
- Respect en eer voor een overledene die slachtoffer werd van de bezetting van een voormalige Nederlandse kolonie door de Jappo’s??? Nope, niet bij ons in een ander vaandel.
Moge zij allen die niet meer onder ons zijn in alle eeuwigheid hun rust en vrede hebben naast onze Schepper.