Zoals gebruikelijk gingen bewoners van ondernemingen dood, was de begraafplaats in de nabije grote stad te ver weg of te moeilijk te bereiken en was de oplossing: begraven in een hoekje achter in de tuin of zoiets.
Zo ook in dit geval.
De heer Hendrik Mattheus Michael Rappard, geboren in Nijmegen op 21 mei 1826, zoon van Antonij Rappard en Josina Cornelia Arnolda de Villeneuve. Hij overleed 15-2-1910 en werd in de achtertuin begraven. Zijn echtgenote Ebeline Dorine Anthoinette Rutering met wie hij te Madioen op 14 oktober 1855 in het huwelijk trad, overleed 15 april 1929 en werd naast haar echtgenote begraven. (Volgens berichtgeving in de kranten was zij een Indo-Europese)
Het echtpaar kreeg o.a. een zoontje Anthonij die als baby 1866 overleed. Hij werd als eerste in de achtertuin begraven. (De grafplaat werd later overgebracht naar het kerkhof Ngawi en op een hoop gemieterd samen met resten naamplaten van andere overledenen.)
In 1909 werden hij en zijn gezin verheven in de adelstand. Niet lang erna overleed hij.
De heer H.M.M. Rappard kende behoorlijke tegenslagen, zowel op zakelijk gebied (3x werd de koffie plantage afgebrand – fianciele problemen daardoor en gedwongen om de plantage te vekopen aan Geo Wehry) alsmede op ouderlijk vlak. Zijn dochter Dorathee A.A. werd krankzinnig verklaard in 1890 en onder curatele gesteld en zij ontsliep in 1898.
Hun 50-jarig huwelijk (verschil in datums volgens krant 14 nov en de RA zegt 14 okt)
Dankzij de speurtochten van lokale mensen die geïnteresseerd zijn in de historie van voormalig Ned. Indië, zijn de volgende screenshots beschikbaar van de drie graven van het gezin Rappard. De heer Rappard ligt in het midden, één en ander conform mededelingen van diverse websites waar hier over wordt verhaald. Met dank.
Hieronder foto’s.
Het witte graf van de heer Rappard. Links zijn echtgenotes graf. Rechts op deze foto niet te zien het graf van hun zoontje.
Helaas zijn de graven dusdanig verweerd en vergaan, dat de grafplaten en tekst niet meer herkenbaar zijn of zelfs geheel afwezig door vernieling of wat dan ook.
Moge zij allen in eeuwige vrede rusten – bij elkaar vader moeder en zoontje – in hun koele en destijds zo geliefd oord.