De heer Jan van Dam schreef zijn levensverhaal en publiceerde dat in pdf-vorm op het internet. Ik kwam zijn verhaal tegen in 2012 op het weblog I4E, doch de bron alwaar de heer Jan van Dam het publiceerde is niet meer te open/niet meer bestaand. Doch via de heer Martin Baltes kreeg ik alsnog het stukje toegestuurd.
Ter ere en respect voor Jan van Dam en zijn familieleden/nazaten, heb ik enkele gegevens uit zijn verhaal gedupliceerd en hieronder geplaatst. Ik ben niet bij machte geweest om toestemming te vragen, aangezien ik niet meer bij de bron kan. Mijn excuses aan de familieleden en/of nazaten, maar van mijn kant is het nogmaals mijn teken van eer en respect aan de familie en nazaten om het hier te plaatsen, opdat zij niet vergeten moge worden, want zij waren een stukje voormalig Ned. Indië.
De grootvader van Jan van Dam was de heer JACOBUS PETRUS VAN DAM, die gehuwd was met Jans grootmoeder PETRONELLA JOHANNA HERSBACH. Jans grootvader was hoofdonderwijzer en overleed op 15 nov 1922 te Magelang. Jan zelve was toen nog niet geboren, want Jan werd geboren op 26 febr 1926 en toen de Slag in de Javazee plaats vond op 27 febr 1942 was hij net 15 jaar geworden.(Conform het levensverhaal van Jan.) Dit graf bestaat helaas niet meer, want het kerkhof van Magelang heeft men gedecimeerd en tot erfgoed gemaakt.
Conform Jans levensverhaal had zijn grootvader de tombe laten maken voor hemzelf en zijn echtgenote mevr. Petronella van Dam-Hersbach (Jans grootmoeder.)
Jans grootmoeder mevr. Petronella van Dam geboren Hersbach overleefde de oorlogsjaren en hieronder de beschrijving door Jan over het verscheiden van zijn grootmoeder. (Pag 48/49 van zijn Levensverhaal.)
Half September werd ik vanuit het “Irenepaviljoen” overgeplaatst naar het Militaire Hospitaal in Tjimahi.
Van de Broeders die mij met mijn kamergenoot van daaruit kwamen ophalen hoorde ik dat de beide broers van mijn Vader, die in Tjimahi waren geïnterneerd geweest, kort na elkaar na de capitulatie waren overleden, Oom Mim op 28 Augustus en Oom Theo op 1 September 1945. Deze beiden hadden de ontberingen helaas niet overleefd, ik voelde me alleen en intriest dat ik hen niet meer heb mogen meemaken. Besefte ineens dat Oma, als ze nog leefde, ineens 3 zonen in korte tijd hier in deze contreien kwijt was geraakt na deze donkere jaren. Ik wist namelijk niet waar Oma zich bevond en of ze nog leefde. Dat bleek achteraf gelukkig wel het geval. Ze bleek in Magelang te zitten en heeft de oorlog dus overleefd, zoals velen met de nodige strubbelingen. In Batavia, in afwachting van terugkeer naar Holland schijnt ze haar been bij een val nog gebroken te hebben.
Daar is zij op de “Oranje” gekomen en was op 20-4-’46 in Singapore op weg naar haar zus Ali Tummers-Hersbach in Oegstgeest. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Onderweg ten zuiden van Ceylon is ze op 29 April 1946 aan boord overleden en heeft aldaar een “zeemansgraf” gekregen. “1-2-3 in God’s naam !”
Extra info webmaster: Mijn oom Henri zat een reis eerder op de Oranje richting Nederland en zat ook vast in Tjimahi. Ik vraag me nu af of mijn oom Henri de ooms van Jan gekend zou hebben uit die tijden van internering, want er waren in totaal 7 kampen Tjimahi. Oom Mim, zoals boven bedoeld door Jan was de heer Wilhelmus Petrus van Dam geboren in 1899. Oom Theo was Johannes Theodorus van Dam geboren 1901. De derde zoon, die Jans grootmoeder verloren had, was oom George van Dam, die op 7 mei 1945 in het kamp Amoerang Bandoeng overleed.
Saillant detail over de broers WILHELMUS PETRUS VAN DAM (oom van Jan) en JACOBUS PETRUS VAN DAM (vader van Jan).
Jans oom Wilhelmus was geboren te Amoerang 1899 en huwde te Leiden op 7 nov 1927 met Juliëtte Louise van der Laan.
Juliëtte had een zuster Jeanne Emilia van der Laan die huwde met Jacobus Petrus van Dam (geboren Haarlem 1898) op 25 dec 1923 te Leiden en Jacobus was de vader van Jan van Dam.
Moge zij allen naast hun Schepper hun eeuwige vrede hebben.