Manisrenggo

Een speciale, althans voor mij, editie van mijn speurtochten naar wat ooit eens was, daarna achtergelaten werd in dat oude Nederlandsch Indië en nu achtergebleven in dat huidige Indonesia…. klaar om weldra voorgoed te verdwijnen.

Het verborgen kerkhof van MANISRENGGO, ergens vlakbij KLATEN en de voormalige suikerfabriek PRAMBOHAN op Midden Java en het kerkhof telt 21 Nederlandse graven.

De voormalige suikerfabriek is tegenwoordig een SMP 1 school. Niets maar dan ook niets herinnert aan die vroegere tijden als enkel het feit, dat het tegenwoordig nog net zo durps is als toen.

Het kerkhof van Manisrenggo zal ongeveer begin 1900 in gebruik genomen zijn, omdat hoogstwaarschijnlijk het kerkhof in Klaten of te ver weg was of te vol. Ik weet het niet en was er destijds niet bij. De huidige bewoners van dit durp weten het ook niet en zullen er waarschijnlijk ook geen boodschap aan hebben gehad om het te weten. Hoogstwaarschijnlijk werd Manisrenggo ook bewoond door personen die op de suikerfabriek werkten, want iets anders was er daar niets te beleven, zelfs nu nog niet. De suikerfabriek werd later in de jaren 30 van de vorige eeuw een tabaksfabriek.

Een kaart van Manisrenggo:

Het kerkhof ligt verscholen achter bossages van de streek Dukuh Paboyan en dit is de aanblik van dat gebied.

De volgende foto’s hieronder zijn afkomstig van de website van Lengkong Sanggar uit Purworejo.

Onbekende graven in de jungle, overwoekerd maar verrassend genoeg bijna geheel intact. Dit in tegenstelling tot Peneleh Surabaya.

Maar waarom is dit allemaal voor zo speciaal dan? Ik ben groot gebracht in een sfeer van spiritisme, omdat mijn pleegpa zo’n beetje de guna2 onder de knie had, maar dan de “witte” guna guna en één van de beginselen die hij me bijbracht was eerbied/respect voor de overledenen, want zij verdienden het om welke reden dan ook, zei pa altijd. Het is me altijd bijgebleven.