Dit deel is een bizondere aflevering uit mijn verhalen koker, want het is een speciaal eerbetoon en respect aan de familie DESSAUVAGIE.
Waarom? Simpel, al was het maar enkel en alleen omdat de familie een juiste spelling van hun naam verdient.
Ik ga hier niet uitgebreid zitten leuteren over de familie zelve, omdat er op het internet en historische stukken genoeg te vinden is. Hier slechts verwijzingen naar en een klein beetje voorzien van wat extra dingsigheidjes etc.
Ik kreeg onderstaande foto’s toegestuurd en tuinde erin.. Ik tuinde in de spelwijze van de namen van begravenen: De Sovasi en ik zocht me het blubber en natuurlijk niets te vinden, totdat de zon scheen en het zonnelicht mijn hersenpan beroerde en ik het licht zag. De Sovasi op zijn Indonesisch uitgesproken en geschreven….weet men daar veel over de Nederlandse taal en de overgenomen schrijfwijzen uit andere Europese talen.
Hieronder de foto’s van het graf van de heer Pierre Gerard Nicolas Dessauvagie te Meteseh.
Foto boven: “Akulah kebangkitan dan hidup, barangsiapa yang percaya kepada Ku, ia akan hidup walaupun ia sudah mati.” Vertaling: “IK BEN de opstanding en het leven. Iedereen die in Mij gelooft, zal leven, zelfs als hij al gestorven is. En iedereen die leeft en in Mij gelooft, zal nooit meer sterven. Geloof je dat?”
Het is mij volkomen onbekend wie de grafplaat gerenoveerd heeft. Nazaten die er toevallig nog wonen? De missie/zending? Omdat er een spreuk van Johannes 11:25 bij staat? Wanneer is het gerenoveerd? Het “naambord” ziet er nog vrij nieuw uit.
De zoon Jacob die volgens de grafplaat erbij zou liggen is mij onbekend. (Althans via de mij beschikbare bronnen.) Wellicht dat Jacob een zoon was uit een eerdere relatie. Het is mij bekend, dat er een zoon is uit een eerdere relatie geheten Armand geboren 1859.
De volgende gegevens hieronder betreffende de vader en moeder van Ellen Marchal/Marshall heb ik deels overgenomen van de webpagina van de IGV wat betreft zijn vrouw Ellen.
(In het bovengenoemd verhaal van het IGV mis ik echter de link van Ellen Marchal/Marshall naar Pierre Gerard Nicolas.)
Quote:
2. Francis Ord Marshall (Londen 1810- Japara 1870). Hij is de grootvader van Guillaume Gérard Dessauvagie en had een Chinese concubine Teh Ing Nio. Op dat moment was hij tevens getrouwd met de Engelse Eliza Jane Glasse. Uit de relatie met Teh Ing Nio zijn zes kinderen geboren. Bij hun doop werd Teh Ing Nio als moeder genoemd en Francis Ord als vader. De verlate aangifte bij de burgerlijke stand van de geboorten van zijn 3 jongste dochters in 1860 werd gedaan door Gustav Adolph Wilhelm Wermuth en zijn echtgenote. Hier werd Teh Ing Nio als moeder genoemd, maar geen vader. Bij het huwelijk van zijn dochter Ellen Marchal was hij Francis Ord wel als getuige aanwezig maar werd hij ook niet als vader genoemd. Daarom was het interessant dat enkele van zijn nakomelingen van Ellen Marchal matchen met een vrouw uit Australië. De gezamenlijke voorouders zijn William Marshall en zijn derde echtgenote Mary Kitson. Zij zijn de overgrootouders van Francis Ord Marshall, dus een verre verwantschap. Dit is een sterke bevestiging van het vaderschap van Francis Ord Marshall van mijn voormoeder Ellen Marchal.
Pierre huwde met Ellen Marchal/Marshall – volgens advertentie Delpher – 6 april 1860 te Semarang.
De 40-jarige echtvereniging: Klein drukfoutje in de advertentie… Het jaar 1300 moet natuurlijk het jaar 1900 zijn.
Volgens deze webpagina zou Pierre Gerard Nicolas Dessauvagie geboren zijn op 10 maart 1831 te Pekalongan uit ouders Herman Dessauvagie en Wilhelmina Servatius en Pierre zou overleden zijn te Badjo(Bajo) Kendal op 1 aug 1907. (Meerdere webpagina’s noteren het jaartal 1907. !!) De overlijdens advertentie zegt echter: 1 aug 1908. Eveneens de RA1909 / bladz.116.
Persoonlijk hou ik voor mijn files derhalve de overlijdensdatum 1-8-1908 aan.
Dan als slot een familie foto waarbij echter NIET alle kinderen op staan. Een prachtige foto en ik dank de eigenaren ervan voor het publiceren.
N.B.:
Er is een verband tussen de familie Dessauvagie en met met name zoon Henri Lucien en mijn familie. Geen familie verband, maar zomaar iets toevalligs.
Mijn nicht Cornelia Kroesen had vanaf 1935 een soort pension aan de Reinkenstraat 60 Den Haag en laat nu toevallig zoon Henri Lucien na zijn scheiding 1938 daar gewoond hebben op dat adres. Zie hiervoor de webpagina Een Indische Straat 5.
En zo ging dat ’s morgens aan de ontbijttafel als de pensiongasten aan de etenstafel zaten (of nog plaats moesten nemen, kan ook) en nicht Cornelia het ontbijt opdiende:
“Goeie morgen Cien, goed geslapen? En het was terug Goeie morgen Nel…Koffie graag alsjeblieft… En nicht Cornelia: Alsjeblieft je koffie, brood en beleg of wellicht wel pap…Eet smakelijk.”Oh ja Cien, ik neem aan dat je vanavond gewoon eet wat de pot schaft? Nasi, sambel goreng telor petis, beetje sayur, sambel en perkedel gehakt Cien ! ..Je weet het crisistijd, dus geen vette pot… Tuurlijk, zegt Cien. Graag eet ik mee want ik weet dat je lekker kookt.” En nicht Cornelia al giechelend richting keuken lopend….om voorlopig verder het ochtend krantje lezend, al wachtende op de overige pension gasten om daarna alras haar boodschappen te doen voor het middag- en avondeten en haar praatje te houden met de buren of passanten.
Niet te geloven hoe klein de wereld eigenlijk is.
Moge zij allen in vrede rusten en hierbij nogmaals mijn dank aan alle beschikbare bronnen.