Ergens op Borneo ligt PONTIANAK en om duidelijker te zijn: Pontianak is de hoofdstad van West Kalimantan (Borneo). En natuurlijk waren er in dat voormalig Nederlands Indië wel genoeg mensen (naast de oorspronkelijke bevolking), die zich daar vestigden, woonden, werkten, leefden, en uiteindelijk ook het aardse verlieten en dus hun laatste rustplaats werden toegewezen door de dan nog levenden.
Een der rustplaatsen was gelegen aan wat tegenwoordig omgedoopt is tot de Jl. Raden Ayu Kartini (in de volksmond geheten Jl Kartini), vlakbij het klooster van de Zusters SFIC. In oude tijden heette dit straatje de Kerkhofweg.
Hieronder een paar foto’s van het kerkhofje gelegen aan de Jl. Kartini en gedupliceerd via Google View. Een vrij rommelig en smal straatje. Let op het witte gebouw links om als herkenningspunt te dienen bij vergelijking van de lokatie van de graven. Rechts (dat stuk grasland achter de droogplaats van de kleren) is de begraafplaats. Op de achtergrond is het klooster.
De heer Rikaz Prabowo (FB naam) deed een onderzoek naar het kerkhofje, maar richtte zich hoofdzakelijk op het monument aldaar op het kerkhofje en liet de overige graven met rust. Het monument was opgericht door het KNIL naar aanleiding van een ongeluk op de Kapoeas Ketjil in 1903 in verband met een legeroefening. Niet alle namen zijn even leesbaar, maar de RA bood uitkomst. Helaas staan de namen van de “inlandse” militairen nergens opgetekend, althans voor zover ik kan vinden. Maar ook hen wens ik eeuwige rust.