Sigli

SIGLI te ACEH, ergens in de overwoekering en vergeten.

KNIL soldaten die voor den brode de dienst in gingen en of er levend uit kwamen met een onbeduidend klein pensioentje of er het leven lieten tijdens een veldtocht, in de bush in een kuil werden gelegd en soms een beetje cement er over heen en daarna de vergetelheid in raakten. En soms maar heel zelden werd er een soort monument neergeplaatst.

Voor deze laatste groep soldaten – als voorbeeld voor vele andere onbekenden – mijn eerbetoon aan hen. Ongeacht hun landsaard: Moluks, Menadonees, Madurees, Indo of Europeaan, wat dan ook.

Tuurlijk hebben we vanuit het staatsgebeuren het ereveld voor de gesneuvelden, maar daar liggen niet alle gesneuvelden die in de Aceh schermutselingen/oorlog gesneuveld waren.

Sommige lezers zullen nu dus wel denken: Hebben ze aan zichzelf te danken toch? Hadden ze maar geen soldaat moeten worden.

Mijn tegenargument: Wat hadden zij anders voor keus? Geen opleiding, arme achtergronden, een kans om in elk geval wat geld te verdienen… Is tegenwoordig in veel landen nog steeds zo, kijk maar goed om je heen en niet enkel tot de voordeur maar een beetje verder weg in de wereld.

(Nog niets eens zo lang geleden werden arme boeren uit Syria geronseld om krijg te voeren in Nogorna Kharabakh tegen de somma van 2000 US$ per maand en waarvan sommigen van hen nog steeds op hun geld zitten te wachten – Azerbaijan vs Nogornho Karabakh oorlog 27 sept 2020 – 10 nov 2020)

Zie ook ACEH Pulo Sarok. 

Voor hen die vielen en die geen naam hebben. Moge zij in eeuwige vrede rusten.

Terug naar boven