Het graf van MARGARETHA ALIDA CLAASE en volgens diverse bronnen ook betiteld als CLAUSE, CLAUSS, CLAAS en haar graf ligt verscholen diep in een soort bos, jungle, verzameling van struiken.
Zoals reeds eerder door mij verhaald ligt het kerkhof TEGAL erbij alsof het keurig onderhouden word. Klopt voor het overgrote deel van het kerkhof, maar aan de achterzijde van het kerkof liggen nog vele graven verscholen (Zie bij Canter Visscher, Lolang, Kloot en anderen) , totaal ondergegroeid en geruineerd en dies meer. Het schijnt dat de webmaster van SARKUB INDONESIA het kerkhof beheer erop heeft aangesproken en gevraagd of men zo vriendelijk wil zijn, om ook dit gedeelte eens schoon te maken en in elk geval een beetje toonbaar te maken.
Maar als immer: Duit enteh oftewel er is geen subsidie, geld is op. (Inmiddels is het jaar 2022 voorbij en men heeft driftig de jungle zooi geruimd en de graven zijn weer te zien. Men is intussen ook bezig ( uit eigen knip via crowdfunding) om de graven en belettering te fatsoeneren en anno 11 jan 2023 is men al heel wat opgeschoten.) Daarna wacht het groye werk: zoveel mogelijk de brokstukken weer bij elkaar puzzelen, want het is aardig wat puin wat er ligt.
Na de schoonmaak en de belettering opnieuw ingekleurd met het vingertje door de Tegal History groep.
Na de schoonmaak. Maria is niet zo oud geworden, slechts 44 jaar.
Margaretha Alida Claase huwde Johan Nicolaas Jacobs, hoogstwaarschijnlijk een nazaat van een VOC uit 1700 en nog wat, ook geheten Johan Nicolaas Jacobs aus Deutschland, die naar den Oost voer en er ook overleed. Alhoewel: Aangekomen 27 mei 1770 en overleden 26 juli 1770. Slechts 2 maandjes verbleben en kunnen genieten van de tropische sarungs die voorbij stiefelden, maar het zou kunnen: je zit zowat een jaar op zee en komt aan wal en dan gaan de remmen los.
Johan Nicolaas Jacobs was ambtenaar , klerk op het residentiekantoor en in 1861 dacht: Kom, ik ga maar ’s lekker in mijn rotanstoel zitten en kijken hoe de pisang- en manga-bomen groeien…kortom, hij ging met pensioen en opende misschien een kleine toko of wellicht een reisbureau voor toeristen uit Nederland die Tegal wilden zien ( geintje dat laatste) , want als klerk in die dagen had je natuurlijk slechts een pensioen groot genoeg om een week lang een bordje rijst te verhapstukken en dan was de knip weer leeg.
Wat betreft het graf van Johan Nicolaas, daar heb ik een aparte pagina voor aangemaakt. Zie: https://www.imexbo.site/jacobs-j-n/
Ik heb verder niets kunnen vinden.
Moge zij allen in alle eeuwigheid hun rust en vrede hebben naast onze Schepper.