Dam van, A.

ANNEKE VAN DAM (*24-1-1926 +3-11-1940)

Gedupliceerd van bldz 10 van Mijn Verhaal Jan van Dam 1942-46.pdf:

“Zo voeren ze volgens paspoort 300/1940 van moeder eerst naar Medan op 28 Oktober, daarna naar Balikpapan om vervolgens rechtstreeks via Hawaï naar Los Angeles te gaan. Van daaruit zouden ze met de trein de lange reis naar Boston moeten maken.

Helaas is het niet zover gekomen, want enkele uren voordat zij Balikpapan zouden aandoen op Zondag 3 November 1940 is zij aan boord van de “Noordam” overleden. In een loden kist (voorschrift bij meerdaags vervoer voor een begrafenis elders in de Tropen) is zij toen met een KPM-boot van Balikpapan met vader en moeder naar Soerabaja gevaren.

Van daaruit is ze met een auto vervoerd naar Semarang met erachter aan ook een auto waarin Oma van Dam, Jaap en Jan zaten, net eerder uit Malang daar aangekomen.

Jan Eradus, de baas van vader, had verder de hele begrafenis en alles eromheen geregeld. Hij had bij eerdere ritten met Anneke naar Magelang voor die onderzoeken, de indruk gekregen, dat Anneke graag op het kerkhof in Oengaran, waar ze toen steeds langs reden, begraven wilde worden, als dit ooit nodig was. Dat had ze zo geuit, ze vond het daar prachtig !. Daarom had hij dit ook zo geregeld en vond de begrafenis, na de kerkelijke plechtigheden in Semarang, plaats op Zondag 10 November op de begraafplaats in Oengaran. [Anneke was een Zondagskind, geboren op Zondag 24 Januari 1926, overleden en begraven op een Zondag !]”

Hieronder de foto van het niet meer bestaande graf van Anneke van Dam. Zij werd slechts 14 jaren oud.

Anneke van Dam 24 januari 1926 3 november 1940 luidt de tekst van haar rustplaats. Moge zij naast haar Schepper haar eeuwige vrede hebben.


De ooms van ANNEKE VAN DAM (en van Jan M. van Dam): 

Ik verwijs hierbij wederom naar het verhaal van JAN M. VAN DAM over de oorlog en het kamp. De bronnen staan in dit verhaal.Deze pagina die ik hier neerschrijf is mijn teken van eer en respect aan deze familieleden van Dam.

Oom George van Dam. Geboren 14 febr 1895 te Amoerang Celebes. Hij was Ass. Res. 1ste klasse. Hij ligt op Pandu Ereveld.

“Oom George, broer van mijn vader, die in een ander barak zat, was inmiddels ziek geworden en lag in het hospitaal in de O-wijk, waar Jaap en
ik hem geregeld opzochten, maar het ging steeds slechter met hem. Jaap bracht hem wel wat extra’s en verkocht zelfs het horloge van Oom George
om wat extra eten te kunnen kopen in de warong, zoals eitjes, maar het hielp niet. In de vroege uren van 7 Mei 1945 is hij ingeslapen, hoorden we die ochtend van de broeder van de afdeling. Jaap kon niet mee met de begrafenis, hij was toevallig wat ziek, niet ernstig gelukkig. Zo reed ik met
Pastoor Zeegers (onze pastoor in Tjilatjap uit 1935 aldaar) en een Jap als begeleider in een dogkar vanuit het kamp achter een handkar waarop de
kist, geduwd door een Javaan naar de begraafplaats vlak bij het vliegveld. We hadden alle drie een pajong mee, dat was wel nodig, maar toch eigenlijk wel weer niet, het goot, méér dan dat: de regen ging over in een wolkbreuk. Alle straten waren snel veranderd in riviertjes, echt een bandjir! Bij een brug aangekomen, vertikte het arme trekpaard nog een been te verzetten.

Wij moesten uit het vervoermiddel stappen en doornat te voet de brug over zien te komen. De koetsier heeft met veel moeite het paard aan de leidsels ook aan de overkant gekregen en zo kwamen wij met veel moeite bij de begraafplaats aan, bij het administratiekantoortje, waar de inschrijving plaatsvond. De begrafenis zelf kon geen doorgang vinden op dat moment, want de kuil was vol water gelopen, dus de begrafenis zal wel een dag of dagen later hebben plaatsgevonden vermoed ik. Als 3 verzopen katten kwamen we terug in het kamp.”


Oom Theo en oom Mim.

Oom Theo geboren Bojolali 3 april 1890 en hij was boekhouder van beroep.(Bron OGS). Oom Mim geboren 10 aug 1899 te Amoerang Celebes en hij was Ass. Res. (Bron OGS)

“Van de Broeders die mij met mijn kamergenoot van daaruit kwamen ophalen hoorde ik dat de beide broers van mijn Vader, die in Tjimahi waren
geïnterneerd geweest, kort na elkaar na de capitulatie waren overleden, Oom Mim op 28 Augustus en Oom Theo op 1 September 1945. Deze beiden
hadden de ontberingen helaas niet overleefd, ik voelde me alleen en intriest dat ik hen niet meer heb mogen meemaken. Besefte ineens dat Oma, als ze nog leefde, ineens 3 zonen in korte tijd hier in deze contreien kwijt was geraakt na deze donkere jaren. Ik wist namelijk niet waar Oma zich bevond en of ze nog leefde. Dat bleek achteraf gelukkig wel het geval. Ze bleek in Magelang te zitten en heeft de oorlog dus overleefd, zoals velen met de nodige strubbelingen. In Batavia, in afwachting van terugkeer naar Holland schijnt ze haar been bij een val nog gebroken te hebben.
Daar is zij op de “Oranje” gekomen en was op 20-4-’46 in Singapore op weg naar haar zus Ali Tummers-Hersbach in Oegstgeest. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.”

Moge zij in alle eeuwigheid hun vrede hebben naast onze Schepper.

Terug naar boven