Het “vrijwel nieuwe” kerkhof te Jogja, geheten TPU UTARALAYA en met “vrijwel nieuw” bedoel ik dus “niet zo oud” als bijvoorbeeld Peneleh. Op dit kerkhof liggen hoofdzakelijk begrafenen die overleden zijn op of omstreeks de oorlogsjaren en later.
Hiernavolgend enkele beelden van het kerkhof welke ik via Google View gescreenshot heb, teneinde een situatie-beeld te krijgen van het kerkhof. Het kerkhof zelf is vanaf de straat niet te zien, aangezien men langs het kerkhof aan de straatgrens huizen en dergelijke heeft neergepoot.
Om toegang te krijgen naar het kerkhof, dient men de parkeerplaats op te gaan. De ingang van het kerkhof is nabij de boom in het midden (waar links ervan een gele vrachtwagen en een blauw karretje staan.)
Het IGV publiceerde het Nieuwsblad mei 2020 met daarin een artikel over dit kerkhof en daarin tevens foto’s van de begrafenen en welker foto’s gemaakt zijn door een IGV lid de heer DirkJan Rozema.
Kortom:
IGV-leden kunnen hier er iets over lezen en de foto’s bekijken.
NIET IGV leden kunnen de nieuwsbrief hier lezen, maar NIET de foto’s bezien.
Naar aanleiding van de publicatie van de nieuwsbrief en genoemd artikel over de begraafplaats verzocht ik om toestemming aan het IGV om enkele foto’s te mogen dupliceren en er hier op mijn website iets over te mogen oreren, hetgeen door de secretaris van het IGV, de heer Maarten Fornerod, vriendelijk werd toegestaan, waarvoor mijn dank aan het IGV.
Toestemming IGV d.d. 30 mei 2020 18:43 ontvangen per email, waarvan hieronder de tekst gedupliceerd.
Quote:
Geachte heer Boers,
Dank voor uw bericht.
Als het om een paar foto’s gaat is het geen probleem. We willen de transcripties ietsje beter uitwerken (met bijvoorbeeld de RA erbij) en dan publiceren in de Indische Navorscher, ons jaarboek, dus niet meteen op de stick.
We willen op deze manier ook een extraatje geven aan leden, die momenteel uitsluitend toegang hebben.
Maar zoals gezegd, als het om een paar foto’s gaat is het geen probleem.
Met vriendelijke groet,
Maarten Fornerod
Secretaris IGV
Unquote.
Tevens een serie graven, welke gemaakt zijn door een kennis/vriend van me woonachtig in de nabijheid van Jogya en geheten de heer AGA YURISTA P.
Hieronderaan de pagina zijn beeltenis, opdat de lezer moge weten wie hij is samen met enkele andere vrienden c.q. speurders naar oudheden en graven op Java.
De heer Lengkong Sanggar Ginaris is een gediplomeerd archeoloog en ik vermocht van hem ook al diverse foto’s van graven op diverse kerkhoven te Java verkrijgen.
In samenwerking met de heer Aga Yurista P. plaats ik een aantal pagina’s over enkele graven. (Mede eigenlijk in vervolg op mijn eerder geplaatste pagina’s over dit kerkhof en met foto’s van het IGV welke ik destijds mocht dupliceren.)
Alle foto’s hiernavolgend geplaatst op de pagina’s en vervolgpagina’s dragen het copyright van de heer Aga Yurista P. en zijn recentelijk in de maand juli 2020 gemaakt. Ik heb toestemming om ze te plaatsen, waarvoor veel dank.
Hieronder een foto van de “vriendenclub”. De heer Aga Yurista P. zit helemaal links (T-shirt met opdruk en blauwe spijkerbroek).
Het “vrijwel nieuwe” kerkhof te Jogja, geheten TPU UTARALAYA en met “vrijwel nieuw” bedoel ik dus “niet zo oud” als bijvoorbeeld Peneleh. Op dit kerkhof liggen hoofdzakelijk begravenen die overleden zijn op of omstreeks de oorlogsjaren en later. De ingang naar het begraafgedeelte is rechts onder het opengebouw/poort.
Dit bovenstaande behoeft nadere uitleg en wel als volgt en welker mededelingen ik van de heer Aga Yurista P. heb gekregen.
Zijn bericht in het Indonesisch als volgt gequoted:
“Oiya Pak…Makam belanda di jogja kan waktu era 60an(kalau nggak salah) sebagian di pindah dari tempat aslinya…Separuh kapling sisi timur masih ada…Yang kapling sisi barat sudah hilang karena jadi terminal bis (awalnya) lalu jadi amusement park (Purawisata) dan menurut cerita warga, makam2 di kapling barat yang dipindah… Saya menemukan beberapa yang dipindah”
Unquote.
Vertaald:
Van de Nederlandse graven is een deel verkast van de originele rustplaats. De helft van het linker oostelijk gedeelte bestaat nog. Het westelijk gedeelte is verdwenen omdat het eerst een eindbusstation was en later werd het een amusements park (Purawisata) en volgens de berichten van de plaatselijke bevolking zijn de graven van het westelijk gedeelte verplaatst. Ik heb enkele graven, die verkast zijn, gevonden. (Het woord kapling in het Indonesisch = kaveling/kavel in het Nederlands)