Caroline Gemser,
ook wel Lien of nonna Lien genaamd.
de prima donna van de stamboel Sri en nog wat.
Op een dag werd een meisje geboren en zij kreeg de naam Caroline Gemser. Papa en mama heel blij, want het babytje zag er heel lief uit en zij groeide op tot inderdaad een lief uitziend meisje…. Anstiel, kenes door verwennerij omdat zij er zo lief uitzag…. Heel de dag voor de spiegel en zich zelf bekijken en maar uitroepen: “Ben ik niet bééldig?” tegen haar spiegelbeeld. En maar zingen en danspasjes erbij maken en met een scheef oog plerok (gluren) naar haar spiegelbeeld.
En als ze naar school ging, meteen alle jongens om haar heen grombol (drommen), want ze wilden haar tas dragen of ze mocht gonceng achterop of ze kreeg koekjes van de warung die de boys voor haar betaalden of in de toko kreeg ze strikjes en speldjes voor haar mooie haren, waduh sudah hou maar op. Al die jongens hun ogen mlotot (uit de oogkassen) als ze haar zagen.
Tja wat wil je? Mooi lang zwart haar met krullen, kulit langsep (blank huidje), figuurtje om te ngiler (kwijlen) met alles erop en eraan op de juiste plaatsen…. Indisch Nasi Campur kindje toch.
En haar mama en papa maar klagen: ” Aduh Lien, ga toch niet heel de dag voor de spiegel zitten. Straks kena kualat jij later, let maar op. Je bent de goden aan het verzoeken loh meis.” Maar ja, Lientje wilde niet luisteren en gaf brutaal een antwoord terug, zoiets als: “Maatje, hoe kan ik nu de goden verzoeken? Je hebt me zelf geleerd en ook meneer pastoor of meneer dominee, dat er maar één God bestaat.”
Ook haar nenek (oma) werd erbij gehaald, maar deze dacht: Je zoekt het maar uit en vervolgde haar sirih kauwerij bezigheid of ze ging maar de keuken in om de vis te ontdoen van schubben of ze ging het erf vegen of de matrassen uitkloppen die in de zon aan het drogen waren of ze ging een kip slachten omdat er bumbu rujak gemaakt moest worden….. kortom, oma deed wat oma’s altijd doen in de tropen, van alles wat en onderwijl de boel in de gaten houden en af en toe een straal sirihpruimensap zomaar ergens neerkledderen.
En zo kwam het dat op een dag Lientje besloot om haar schone verschijning en haar zang/danskunst maar te gebruiken en te openbaren aan het grotere publiek en meldde zich aan bij de Stamboel Sri En nog wat. En…. maakte met haar komst meteen naam waarvan de stamboel mee profiteerde natuurlijk.
(Zelf heb ik in mijn jeugdige straatzwerf jaren te Surabaya ooit eens een stamboel voorstelling bijgewoond en was ‘m gauw gesmeerd, want mijn dijen zaten onder de bulten van de tinggi/kutu busuk/vlooien…. Rotanstoelen en natuurlijk nooit ontsmet.). Kan me nog heel goed voor de geest halen hoe druk het was toen ik in de rij stond. Alsof je het voor niets kreeg. Voor de arme bevolking was een dergelijke voorstelling hun enig betaalbaar uitje.
Advertentie van de stamboel. (Lien had zich het naad gewerkt, letterlijk en figuurlijk en was waarnemend directrice.)
Deze stamboel Sri Dinges en nog wat, was eigendom van de heer Tan Tjing Koen of de heer Tan Tjiau Tjah, volgens de waarnemend zaakgelastigde de heer Oei Tiam Lie (Oei Tiam Bie.), die het waarschijnlijk zelf ook niet wist en voor alle zekerheid beide namen verstrekte tijdens het later proces voor de rechtbank.
En Lien zorgde inderdaad met haar gaven en talenten dat de stamboel draaide als een lier. Het publiek stroomde in grote getale toe en de zalen waren tjokvol, hoofdzakelijk dank zij Lien de prima donna. En het publiek bestond natuurlijk veelal uit mannen en incidenteel begeleid door hun mevrouwtje…. strontjaloers op Lien natuurlijk…..omdat zij ergens een leventje prefereerde, die de gehuwde dames zich niet konden veroorloven…. vrijheid blijheid, weg keurslijf van de dagelijkse sleur waren veelal hun gedachten.
Het kon niet uitblijven, dat Lien weldra benaderd werd door diverse heren, die wel heel graag haar “amant” wilde zijn en Lien vond het eigenlijk wel best zo. Elke dag nasi goreng gaat toch vervelen op de duur en een beetje sayur en rendang tussen door doet een mens eten, zegt het spreekwoord toch? Dus tussen de voorstellingen in had Lien het best wel druk toch.
Tja, toen kwam ook nog op een boze dag ene heer genaamd Janitz op de proppen en het kon niet uitblijven, of er was bonje in de ballen- en stamboeltent (wel verkering, geen verkering, jalouzie) en Janitz loste op een dag een paar schoten op Lientje en haar nieuwe vrijer Cramer en beiden raakten gewond en hieronder volgt dan een deel van het verhoorverslag tijdens de rechtzitting. Janitz was de vorige vrijer van Lien (of liever gezegd: Lien was de huishoudster van Janitz), Lien verlaat Janitz en wordt de “huishoudster” van Cramer en woont bij hem in.
Rame (druk druk druk) tijdens de zittingen. Zelfs de rechtbank werd helemaal bingung (zenuwachtig) van al dat (mannen)volk dat als getuige of als nieuwsgierige aanwezig was en dan natuurlijk ook nog het jaloerse vrouwvolk op de openbare tribunes….. “Lekker jij, nu kena kuwalat ja.(Boontje komt om zijn loontje.) Al dat gedonderjaag met die kerels.” als Lien opgeroepen werd als getuige tegen Janitz.
Ik heb slechts het eerste deel van het verslag van de zitting hieronder geplaatst, omdat het een vrij lange zitting was, die 2 keren werd onderbroken voor een pauze. Wil men alles lezen? Ga dan naar www.kb.nl, type in de zoekmachine Janitz in; et voila, gaat uw gang. (Maar het is langdradig hoor.)
Uiteindelijk werd Janitz veroordeeld voor een paar jaren en wat Lien daarna verder deed, is onder het verslag te lezen te lezen.
Het verslag:
In bovenstaand verslag valt te lezen, dat Cramer in zijn hoofd gewond raakte door het op hem geloste schot. Cramer heeft veel geluk gehad, dat hij de aanslag heeft overleefd. Dat is niet mis, een schot in het hoofd. Toen ik klein was, heb ik eens een keer het pistool van mijn pleegpa gejat en er een kolojenking (schorpioen) door zijn kop mee geschoten. Nou geloof me maar, er bleef niets van de kop van het beest over.
Lien schijnt volgens de krantenberichten toch ook wel danig verminkt te zijn, doch er wordt niet geschreven over de aard van de verminkingen.
In 1898, circa anderhalf jaar na de veroordeling vraagt Janitz gratie en kwijtschelding van reststraf aan, welke hem wordt gegund. Wat Janitz verder daarna deed is niet relevant en ook niet bekend.
Hoogstwaarschijnlijk heeft hij de draad opgepakt en een nieuwe huishoudster genomen, die wat minder “veeleisend” was.
Welke plannen Lien had na de affaire met Janitz en Cramer, volgt hieronder. Verder de krant uitspittend, blijkt dat Lien inderdaad weer haar oude vak uitoefende na deze affaire.
Namen der getuigen, slachtoffer(s) en verdachte:
Muzikant Ali, Violist Amir, Oei Tiam Lie gemachtigde van de eigenaren van Sri Stamboel, van Sprew en juff. Geerlings, Caroline Gemser/Nonna Lien slachtoffer, Cramer Directeur Stamboel Minnaar en Slachtoffer, Nonna Lot, Nonna van der Heijden, Jan Nicola, Janitz verdachte, Mouthaan 14 jaar en niet beëdigd wegens te jonge leeftijd, Bloemhard, Wouters, Soetinah en Jan Boengkook (deze laatste niet te verwarren met Jantje Boengkoek/Bungkuk/gebochelde).
She got diamonds on her soles door Paul Simon. Had Lien wel nodig op haar schoenen, want diamanten zijn hard en ze liep en danste veel…….. en zo sleet ze dus minder leer van haar zolen met al die diamanten toch. Of niet? Zit ik weer te raaskallen? Maakt niets uit.
Even relaxed luisteren naar Paul Simon op https://youtu.be/aAhHGYrzj2M