Via een kennis van me de heer ROCKY PALENDENG wonende Sulawesi Utara verkreeg ik een serie foto’s van de thans nog HERKENBARE graven op het oude kerkhof Jl. A. Lasut Singkil 1 Wawonasa. (Mind: Er zijn meerdere kerkhoven aldaar.). De foto’s zijn gemaakt begin februari 2023, dus qua toestand zeer recentelijk. De vraag is: wanneer gaan deze “laatste der Mohikanen” graven ook helemaal de vergeethoek in? Want in totaal zijn er al meer dan 100-den graven onherkenbaar verloren geraakt in de loop der tijden.
Het is treurig dat ik moet bemerken, dat er in de almanakken weinig tot bijna niets te vinden is over de originele lokale Menadonese/Minahasa bevolking en dat destemeer men wel iets terug kan vinden indien het Europeanen betreft. Nederland heeft wel dankbaar gebruik gemaakt van de krijgsdiensten van de lokale originele bevolking en voor de rest vond Nederland het maar zozo. 
De heer Rocky Palendeng is een gedreven onderzoeker van de oude Indische/Menadonese geschiedenis en ik dank hem voor het beschikbaar stellen van de foto’s zodat zij allen niet vergeten worden.
Het graf van D.J.A. DENGAH. (DAVID JOSEPHUS ALEXANDER DENGAH.)
Ik heb niet veel kunnen vinden, alhoewel de familienaam Dengah zeer bekend is. Hij ZOU een kleinzoon geweest kunnen zijn van ALEXANDER DENGAH die te Menado overleed op 3 dec 1931 in de ouderdom van 79 jaar, maar ik weet het niet zeker. Gebrek aan voldoende bronnen.
Volgens de RA1884 is er geboren te Manado op 11 december 1882 een kind geheten DAVID JOSEPHUS ALEXANDER DENGAH. Het grafopschrift zegt: 11 december 1891. Dag en maand kloppen en de initialen D.J.A. ook. Zou de steenhouder zo’n verschrikkelijke grote fout gemaakt hebben? 9 Jaren verschil????
Als we het over dezelfde David Josephus Alexander hebben, dan is hieronder een scan van de familie. Vader Theodorus Runtulalo Dengah en moeder Catharina Smith.
Naturalisatie/gelijkgesteld 16 maart 1915.
Moge hij/zij in alle eeuwigheid zijn/haar vrede en rust hebben naast onze Schepper.
