Louise Christina van Vianen, beter bekend als WIES VAN VIANEN, beeldhouwster/kunstenares te Den Haag in de jaren 1959/1961
Ter ere en respect aan deze Indische kunstenares beeldhouwster.
Ik zat wat te neuzen in de oude kranten (Delpher.nl) en kwam onderstaand artikeltje tegen van het Parool. Op zichzelf niets bizonders, maar een kleine letterwisseling trok mijn aandacht en in gedachten moest ik onwillekeurig denken aan het feit, dat het Indisch gebeuren in Nederland altijd al een soort stiefkindje is geweest, destemeer anno 2019.
De journalist, die aan bladvulling deed, schreef: TANG TONG. Waarschijnlijk had hij van één of andere vriend of voor mijn part uit een of ander boek, de tekst van het oeroude Indonesisch AFTELrijmpje gehoord: “TANG TING TANG BROT KENDOELAWAWA, SIAPA JANG KENTUT DITOEMBAK RADJA TOEA.”( Tang ting tang brot kendoelawawa, wie een scheet laat wordt door de oude vorst gespiest.)
Meneer de journalist: Het is TONG TONG. Goed dat we dat weten toch. Enfin, er kwam een naam in het artikel voor van de beeldhouwster, de naam Multatuli en het begrip Tong Tong en ik besloot maar eens wat dieper erin te duiken. Wie was nu die Haagse kunstenares?
Neem het mij niet kwalijk, dat ik het niet eerder wist, want in mei 1960 zat ik zelf nog in de straten van Surabaya te grasduinen en af te struinen en te donderjagen in mijn T-shirtje en korte broek en wist amper waar Den Haag lag.
En 6 maanden en 18 dagen na datum 10 mei 1960 zette ik ’s avonds voor het eerst van mijn leven mijn voetstappen in de Den Haag tegen een uur of 7 ’s avonds toen ik in mijn opvanghuis terecht kwam en wist á la minuut wat Den Haag was: een koude kille Nederlandse ontvangst vergezeld van een ouderwetse kolenkachel in de huiskamer en ijs op de ramen en huilde ik ’s nachts van verdriet gelegen in mijn bed onder drie dekens rillend en verkleumd door de winterse kille ontvangst.
En dit was Wies toen in die dagen van de jaren 1959 / 1961. Hieronder de plaquette door Wies vervaardigd.
Bronnen: Moesson, Delpher.nl, openarch.nl, website familie van Vianen op genealogieonline. Met dank.
Wies werd geboren te Tegal op 5 febr 1924 en is afkomstig van het Indisch geslacht van Vianen, groeide op en ging naar school te Soerabaja, Malang en Bandoeng. De oorlog brak uit en zij werd “buitenkamper” en trachtte op zoveel mogelijke wijze aan de kost en de oorlog door te komen. Na de oorlog werd zij verpleegster en daarna verslaggeefster en vertrok in 1947 ( 23 jaar oud) naar Nederland. Vervolgde haar loopbaan als verslaggeefster en werkte daarna bij Monumentenzorg om – op advies van derden – maar naar de Haagse Kunstacademie te gaan, wat zij dan ook deed en slaagde. Maar moest om de kost te verdienen toch nog als typiste haar werkzaamheden doen, omdat een beginnend kunstenares natuurlijk weinig brood op de plank had.
Op 19-1-1962 vertrok zij uit Nederland naar de USA California om aldaar verder haar leven te leiden. Andere familieleden waren daar ook of gingen wat later. Nederland is haar dan vergeten en v.v. Het is mij onbekend of Wies in de USA haar loopbaan als kunstenares vervolgde.
Jammer, want een Indische Beeldhouwster had Nederland zeker rijker van cultuur gemaakt en….de Indische mensen trotser natuurlijk. Ik in elk geval wel: Een Indische die op kunstgebied in die bewuste jaren, Nederland een poepie liet ruiken. Klasse. Menig Nederlandse kluns kon nog niet eens het woordje “kunst” spellen toch, laat staan Tong Tong.
De familie van Vianen waar Wies toe behoorde.
Gegevens en info via/van de website https://www.geni.com/people/Wies-van-Vianen/6000000010109695038 waarvoor veel dank. Te waardevol om er geen extra aandacht aan te besteden.
Mevr. Louise Agnes van Vianen geboren Plasberg, de oma van Wies en haar ooms en vader op de foto hieronder:
Bovenstaand artikeltje is dus gewoon een stukje van mij ter ere en respect van mvr. Louise Christina (Wies) van Vianen en haar familie.
Moge zij die niet meer onder ons zijn, hun eeuwige vrede hebben.