Ter ere van en respect voor de heer GEORG FRIEDRICH JOHANNES BLEY, geboren te JEVER Duitsland 1855, studeerde te Mittweida aan de TH en arriveerde in 1878 in Indië begon als machinist op ondernemingen, werd planter en na pensionering 1916 stortte hij zich volledig op zijn hobby als fotograaf en ondertekende sindsdien met achter zijn naam het woord “fotograaf”. Hij overleed in Buitenzorg 1944. (Ik heb geen exacte geboorte- en overlijdensdatum kunnen vinden.)
Bleef bij mijn weten ongehuwd.
Uit het KITLV hieronder enkele foto’s en uiteraard een beetje voorzien van mijn kommentaar vooral naar het KITLV toe gericht…ik ben er zooo verschrikkelijk moe van, want bijna elke foto, die ik bekeken heb in hun arsenaal, is voorzien van ondeugdelijke beweringen. En omdat men tijdens het digitaliseringsproces gebruik heeft gemaakt van “herhalingssoftware” hebben de fouten zich ook uitgebreid en verspreid en derden die deze onnauwkeurigheden hebben gehaald uit het KITLV hebben op hun beurt weer deze onnauwkeurigheden verspreid. Jammer dat zo’n enorme schat aan foto’s op een dergelijke wijze de geschiedenis ingaat of is ingegaan.
Hieronder een stuk levensverhaal voorzien van de bron en naam schrijver.
Uit het KITLV zijn portret en eindelijk zonder onwaarheden van het KITLV, Kan ook niet missen dit keer, want veel meer stond er niet op de foto.
In de collectie zijn veel foto’s te vinden, waar bijvoorbeeld mej. Drs ELISABETH JOHANNA RIJKEBÜSCH op staat.
Ter extra info:
Elisabeth Johanna Rijkebüsch geb. 27-1-1902 als dochter van de Officier Gezondheid Dr. PIERRE ANTONIE9ANTOINE) HENRI RIJKEBÜSCH en HENRIETTE CORNELIA JOSEPHINE de SCHRIJVER, behaalde haar doctoraal Wis-Natuurkunde met hoofdvak Plantkunde, was Beroepsassistente Geneeskundige Hogeschool Batavia, ging met groot verlof naar Nederland 1939, bleef gedwongen in Nederland wegens uitbreken oorlog, keerde in 1950 terug naar Indië en ging niet veel later weer terug naar Nederland, alwaar zij te Den Haag in 1984 overleed.
Foto hieronder: Heren KITLV, weet u het verschil tussen een ondernemer en een onderneming?
Foto onder: “Onder een afdakje op West Java.”…. Ter verduidelijking: Het afdakje is dus een soort wachthuisje t.b. de boeren als zij de wacht moeten houden wanneer hun oogst rijp is en zij de oogst dienen te beschermen tegen of dieven of zwijnen e.d. die wel een extra portie voer (padi of wat dan ook) lusten. Werd ook gebruikt als rusthuis tijdens de lunch of voor een tukkie. In mijn jeugd – meegaand met pa om op zwijnenjacht te gaan – heb ik wel ’s in zo wachthuisje alleen stond de bale-bale wat hoger op zijn poten omdat je minimaal de hoogte van de padi moest kunnen overzien. Op de hoogte van de bale bale op onderstaande foto zou tegn de padi aan kijken in plaats van erover. Waarom er over heen? Omdat je dan aan het golven van de aren kon zien of er wat naderbij sloop.
Niet verwarren met een gardoe = ook wachthuisje maar dan midden in durp of desa waar wachters zich ophielden om de boel in de gaten te houden of soms om er gewoon met elkaar te kunnen oreren en de laatste nieuwtjes uit dat verre machtige en rijke Nederland te vernemen, manieheus.
Het kon niet uitblijven, de ouderdom sloop naderbij, ook voor de heer Bley en in 1938 op zijn 83ste verjaardag werd hij opgenomen in het Rode Kruis Ziekenhuis te Buitenzorg ter behandeling. Ik heb van het KITLV wat kunnen opsteken, want ik heb nooit geweten dat een mens zich in 2-en kan splijten en op het zelfde moment op 2 verschillende lokaties ter behandeling in ziekenhuizen opgenomen kan worden en dat nog wel op een afstand onderling van circa 60 km. De geest overwint ook het lichaam. Bewijs? Bekijk onderstaande foto’s maar eens op het gemakkie.
Hieronder de heer Bley tijdens opname in het Carolus Ziekenhuis Batavia.
De heer Bley maakte diverse foto’s van het ziekenhuis Buitenzorg, hun afdelingen, hun personeel etc etc en maakte er een album van welk album hij aanbood aan het Rode Kruis ziekenhuis te Buitenzorg als dank. Ik heb in de foto’s van het ziekenhuis nog geen baksteen gezien van Het Carolus ziekenhuis te Batavia.
Ter vergelijking van de situatie: Zelfde gesteepte/geblokte deken/sprei, zelfde vitrage en zelfde gestreepte matras. Één opname is gemaakt met uitzicht op raam en andere opname met raam in de rug en uitzicht op de deur. Links naast bed tafeltje waar bloemen op gelegd kunnen worden.
Bovendien:de heer Bley woonde in Buitenzorg en aldaar was het Rode Kruis ziekenhuis. Waarom zou men in godesnaam 60 km ver weg gaan reizen naar Batavia? En niet één foto in het KITLV wat betreft opschrift Carolus ZH, maar diverse.
Hoe tog dese Nir KITLV? Ja weet nie Nir Boers, die klojo’s deden maar wat, sorry ja… Loh, Nir KITLV, waarom die klojo’s ? Chef/leiding is toch KITLV van dit project. Klojo’s doen enkel klojen en chef/leiding kijkt of er goed geklojoot wordt toch?
Hieronder een foto van Raden NAJADIBRATA, die Hoofd Mantri (Leidinggevende = Mantri = verzorging/verpleging) was van het Rode Kruis ziekenhuis, te zijner ere en respect en van/voor zijn gezin. (Destijds: Mantri op zich zelf = Leidinggevende…Mantri Polisi etc. Tegenwoordig : Mantri = Verpleging).
In 1935 werd de heer Bley geridderd wegens verdiensten…. “Het behaagt HM de Koningin etc etc bla bla”
Mei 1940: de nazi zwervers aus Hitlerland trokken Nederland binnen en in Ned.Indié begon de heksenjacht op alles wat maar naar Duits rook en smaakte en klonk, ging de heksenjacht molen in, zo ook de heer Bley…
Zie je het al voor je: Brief in Buitenzorg per speciale bode gericht aan de heer Bley….
“Geachte heer Bley, volgens onze gegevens bent u geboren te Jever Duitsland….Wilt u zo vriendelijk zijn en u melden op onze screening locatie, Djalan Kembang Sepatoe naast de warung van Pak Ngatemo en zich melden bij loket 1 (Voor ouderen speciaal loket 1) en er is een bankje waar u kunt wachten tot u omgeroepen wordt”. Enfin, de brief gelezen hebbende, begonnen de muren van het huis van de heer Bley te trillen en het huis op de grondvesten te schudden vanwege de vloeken die door de kamer vlogen. De twee honden van de heer Bley stoven verschrikt naar buiten toe, liepen de keukenmeid ondersteboven… die net met een paar potten en pannen bezig was…
De heer Bley in de ouderdom van 85 jaar, heel moeilijk lopend (vandaar ziekenhuis opname 1938) meldde zich de volgende dag aan loket 1, sloeg driftig met loopstok op het loketraam, zwaaide met zijn ridderorde, vloekte wat in het Javaans en het Duits dat ergens klonk als “kontol und scheisse und arsloch” , vervolgend met wat lokale aangeleerde scheldwoorden waar de honden geen brood van lustten.
Loket bediende trok bleek weg en gaf snel stempel van Vrijwaring op het papiertje en zei beleefd gedag en de heer Bley strompelde weg en mompelde wat na, wederom in een mengelmoesje Javaans Duits en had moeite om zich in bedwang te houden om stok niet tegen hoofd loketbediende te meppen. Gelukkig was ie geen sirih pruimer, anders had ie de ruiten van het loket volgespuugd met dat rode sirih spuug sap. Tornde buiten bijna tegen de warung aan ernaast, die gado gado verkocht en bedacht zich dat ie van kwaadheid nog niet had gegeten die bewuste ochtend en besloot dan maar om een portie gado gado mee te nemen naar huis en een extra zakje krupuk udang en wat gebakken tempeh voor tussen de middag als ie op zijn terras zat te dommelen. Lekkere schnaps Kirschwasser of ites dergelijks erbij en het leven in Indië is mooi en alles weer vergeten en vergeven.
Tja het was wat die heksenjacht destijds…Goed, er waren inderdaad een stel aanbidders van het nazi regiem, maar ten onrechte werden ook velen opgesloten achter slot en grendel in verwegistan kampen, maar om nu een geridderde en gerespecteerde heer van 85 jaar, die al 60 jaar+ in Indië woonde werkte leefde en in cultuurbelang handelde, gaat wel erg ver.
Moge zij allen die niet meer onder ons zijn, in alle eeuwigheid hun rust en vrede hebben naast onze Schepper.