Ter ere van en respect voor de regent van Tasikmalaya destijds de heer Raden Temanggung WIRATANUNINGRAT. (19-2-1878 / 4-5-1937).
Uit het KITLV plukte ik een groepsfoto van bestuurders en administrateurs ondernemingen te West Java gedateerd 1920. Het zal wel een bestuursvergadering gbweest zijn met als moot: “Jongens, zorg dat er veel inkomsten binnenkomen en dan kan de grote zwik via geldkoerier meteen richting Nederland gaan. Okay, begrepen?” … “Jawel chef, gesnapt…eh vraagje chef: Hoe moeten we tellen? Één voor de baas, twee voor mij, drie voor de baas, vier voor mij?” …. “Huh, wie was dat? wie stelde die vraag?”….. “Eh, ikke Chef, ikke benne nieuw en ik vraag het maar, want ik wil niemand wat te kort doen Chef en zeker niet mezelf… eh sorry, ik bedoel zeker niet de baas.”…. 😉 😉 En de chef kleurt rood aan en zegt: Jou spreek ik straks wel…”
Ik heb de foto gesplitst en gefocussed op de RADEN TEMANGGUNG WIRATANUNINGRAT, regent (Adipati) van Tasikmalaya en hiernavolgend enkele wetenswaardigheden over hem en nog wat andere foto’s. Hij heeft veel voor Nederland betekend en kreeg daar verschillende onderscheidingen voor (Tja, wat zal ik zeggen: Verdeel en heers? Jij doet je best namens mij en ik zal je ervoor belonen en zo blijft alles rustig en kalm, pais en vree.)
Zijn levensloop uit de krant als necrologie geschreven.
Hieronder een foto ter feestviering van één of andere heuglijke gebeurtenis met betrekking tot de toenmalige Nederlandse vorstin? Gelet op de grote statiefoto met bloemen? Of er was helemaal geen heuglijke gebeurtenis en poseerde men slechts voor de foto…Heweldig dese tog voor later voor de kleinkinderen…. Volgens mijn kippige ogen moet de 2de persoon van links zijn: Raden Soeriakartalegawa, regent van Garoet. De anderen zijn mij onbekend.
Hieronder de regent met echtgenote.
En tot slot een foto waarbij ik het niet kan nalaten om ff te smilen…. Veelal staan op statiefoto’s de “blanke” heersers vooraan. Op deze foto dus niet. Goed kijken, vergrootglas erbij, links en rechts achterin….Fotograaf tegen de andere aanwezigen: “Heren, wilt u even achteraan staan en het liefst uit beeld, want dit is een familie gebeurtenis, aub dank u wel.”….. Nee nee, meneer de fotograaf, stel je veur seg. 😉 🙂 . Later, vele jaren later, bladert kleinzoon Kareltje in het familie fotoalbum uit die “goeie ouwe Indische koloniale tijd” en roept blij verrast “Hé opa, dat bent u. !! “…. En opa glimlacht vol trots: : Jaja Kareltje, opa was toen een hoogwaardigheids bekleder en verkeerde in lokale adelijke kringen…Eh Kareltje, niet tegen oma zeggen, maar toen die foto gemaakt werd…” … “Ja opa, toen wat? Vertel? ” ….. “Eh niets Kareltje, lamaar sudah al, oma komt net binnen…..”
Moge zij allen die niet meer onder ons zijn, in alle eeuwigheid, hun ruste en vrede hebebn naast hun Schepper.