Wie ik ben

Wie ik ben en van wie ik afstam. Ik ben Hans en een Indo, geboren uit Madurees, Javaans, Kaukasisch-Armeens (Artsakh) , Duits, Frans, Belgisch, Limburgs, Zeeuws Hugenoot en Nederlands-Nederduits bloed. (Nederduits? Wa's dat dan? Nederduits is wat tegenwoordig de provincie Gelderland onder andere beslaat). En misschien nog wel wat andere soorten blo...

Mijn jeugd in Indonesia.... C'est mon histoire. We (en daarmee bedoel ik mijn pleegouders, ik, mijn zus Miep en later ook de kostgangers) woonden in een super groot huis, maar het was leeg. Geen dure kasten of tafels of eethoeken of bankstellen of wat dan ook. Het hoognodige stond er gedrapeerd en of uitgestald, namelijk een bed om op te slapen,...

Trawas , het jachtgebied van pa en zijn jachtkornuiten. Het kerstcadeau anno dec 2015. Voor mijn nieuw verworven familie: Raden Mas Achmad Syafii en zijn gezin. (Foto's met dank.) Kaart onder, waar de twee rode merktekens staan is Trawas resulterend onder Mojokerto. Op het eiland Madura links is de stad Bangkalan . Lees het verhaal en je zal b...

Foto boven:  Lindeteves gebouw 1930. Foto onder : Het Lindeteves gebouw anno 2012 is Bank Mandiri geworden.   Een opgroeiende tiener in Indonesia. Foto onder: Genteng Kali SSV - snotporken 1955/1956. Wie herkent nog wie? Ik was een jaar of 14 of zoiets en mijn vriendjes en ik begonnen te ontluiken, richting grote mensen ...

Een rebel zonder redenen of was er ergens toch wel iets wat me goed dwars zat? Ik had in mijn prille jeugd een paar gratis overnachtingsbonnen gekregen voor enkele zeer uitnodigende Japanse en Republikeine burger slachtofferkampen en daar heb ik - noodgedwongen en ongewild - gebruik van gemaakt. (Men heeft in de loop der tijden diverse benamingen...

Weg uit Indonesia en op dat moment dacht ik dat het voor eeuwig zou zijn. Gezegend ben ik echter, want ik ben vaak, héél vaak teruggeweest. "Adieu palmbomen" en ze bogen zich voor mij als afscheid (links op banner) en later werd het weer telkens "Hallo palmbomen" en zij bogen zich voor mij wanneer ik als verloren zoon telkens weer daar thuis kw...