Dordrecht 12 juni 2022.
Voor Skippy die me hoogstwaarschijnlijk wel zal overleven, maar voordat het zover is, wil ik Skip vereeuwigd hebben op het net, want anders doet niemand het anders het. En als er ééntje is die toch wel onsterfelijkheid op het internet verdient, is het doerak Skippy wel
Nadat Moossie mij verliet op 31 jan 2019 viel ik in een diep gat, maar liet het mijn omgeving niet merken. In een opwelling kraamde ik eruit dat alles wat naar de beestjes rook en herinnerde het huis uit moest. Not dus !!!
Ik struinde na een week al de asiels af en zag zoveel schepselen Gods opgesloten en in de aanbieding maar op één of andere manier boeiden zij me niet.
En ultimo febr 2019 kwam ik terecht bij het asiel Dordrecht en zag zijn foto door het asiel geplaatst: Een foto van Skippy achterste voren met zijn billen naar de camera en achterom kijkend naar de camera en ik zag zijn angstige ogen kijkend naar de camera en ik herkende iets van mezelf in zijn blik: de angst voor het onbekende, de angste voor het asiel om er opgesloten te zijn.
Ik was binnen een paar seconden verkocht, nam contact op met het asiel en het bleek dat Skip sedert een dag of 10 al in het asiel zal en gedurende 24 uur dag en nacht opgesloten zat in zijn kooi annex slaapplaats annes poep-piesplaats en annex etensplaats, want Skip werd niet gepruimd door de andere asielzoekers en kon dus niet vrijuit zijn rondjes maken. En Skip is nier-urine patient maar dat deerde me niet, want daar kan het mormel niets aan doen en je houdt van iets of iemand inclusief de goeie en de slechte dingen toch.
En zo was het gekomen, dat Skip om een uur of 11 ’s morgens op 2 maart 2019 zijn intrede deed in mijn leven en na vrijlating uit zijn kooi meteen onder mijn bed dook, daar een nacht bleef en de volgende dag eronder uit kwam en zijn verkenning door het huis begon. Let wel: ik zeg verkenning door HET huis. Na zijn verkentocht was het niet meer HET huis maar was het ZIJN huis geworden en tot op heden 12 juni 2022 is het nog steeds ZIJN huis met alles erop en eraan.
Enkele kenmerken van Skip:
- Niet bij me weg te slaan, zowel op de dag als in de nacht. De idioot presteert het zelfs – als ie de kans krijgt – om bij me op het WC-matje te liggen tot ik klaar ben.
- Zeer kieskeurig met eten. Lust enkel rosbief als het kakelvers gesneden is. Meer dan een dag oud is het richting vullisbak
- Zeer bezitterig. Plaatsje op de bank betekent voor hem: Is mijn bank, dus ik lig van de breeduit. Idem in bed.
- Moet altijd fysiek contact hebben, vooral als ie naast me ligt op de bank of in bed en het liefst duwt hij met zijn grote kakken en scherpe nagels tegen me aan, zodat ik vooral niet mag vergeten dat ie naast me ligt.
- Verstaat de Nederlandse taal heel goed en heeft de neiging om terug te mauwen tegen me als ik wat zeg tegen hem.
- Is zeer lomp in zijn loop- en rengedrag en er ontbreekt elk spoor van elegantie bij hem.
- Na het plassen beschouwt ie het huis als een renbaan en na het poepen is het heet aan het zijn reet en gaat om de 5 passen met zijn kont op de koude vloer zitten. Na deze procedure beseft ie dat zijn darmen leeg zijn en worden de etensbakken leeggestruind.
- Zijn liefste bezigheid is: Op zijn rug van de breeduit zo lang mogelijk uitgerekt en moet zijn buik geaaid worden en dat mag alleen door mij. Niemand anders is het toegestaan, want die trakteert die anders genadeloos op een paar uithalen.
- Heeft een hekel aan gesloten deuren en die moeten van hem altijd open staan. Of het hu huisdeuren of kastdeuren zijn, die dingen moet open is zijn motto. Ik kan het begrijpen als je een asiel leven achter de rug hebt en God weet hoe vaak ie bij zijn vorige “huisbaas” werd opgesloten.
Hieronder dan enkele shots van mijn hartebreker.
Zo, dat is Skippy dus en kent de wereld hem ook.