Mijn pleegma Odilia Nancy ten Cate.

Mijn pleegma ODILIA NANCY TEN CATE en het getal 33…..

Voor jou mam. Een kerstgroet anno dec 2021.

Je werd geboren uit ouders GERRIT WILLEM TEN CATE en LOUISE ALBERTINE MEIJER en je was de jongere zuster van mijn natuurlijke moeder BEATRIX, die 2 jaren eerder werd geboren op 3 maart 1902 en het leven liet door die ellendige jappo oorlog en net nog tijd had om me te baren.

Je nam me uit het kamp op 5 dec 1948 en je stuurde me naar Nederland op 5 dec 1960 en beschouwde me als je bloedeigen zoon, gedurende precies 12 jaren lang.  … 12 jaren lang waren jij – mama Nans – en ik moeder en zoon, die naast en met elkaar leefden…Na 5 dec 1960 werden jij en ik slechts herinneringen in onze gedachten….

Je gaf me een opvoeding en levenslessen en leerde me zowat alles hoe jezelf moest bedruipen in de wereld.

Ondanks dat je blind was, leerde je me een huishouden runnen, leerde me koken, leerde me naaien en strijken, leerde me wat het leven inhield en offerde je jezelf talloze keren op om mij maar gelukkig te zien.

Ik had geen betere moeder kunnen hebben en ik vraag vergiffenis voor alle keren dat ik je teleurgesteld heb en dat je tranen hebt vergoten voor me en dat je desondanks nog meer van me hield als voorheen.

Je werd geboren op 09-05-1904 te Pasoeroean.

Je verliet deze aarde op 14-05-1965 te Soerabaja en ik was er niet bij en wist het niet, anders had ik je tot steun kunnen zijn in je laatste ogenblikken op aarde.

Je werd ter aarde besteld en niemand die het mij vertelde waar en hoe het precies allemaal ging en jaren lang heb ik nooit geweten.

11-12-2021 + 09-05-1904 + 14-05-1965 = totaal 34225890. Ik tel alle cijfers op en kom tot het getal 33 en 33 is mijn geluksgetal en jij gaf me geluk mam, vanaf het moment dat we elkaar kenden tot op heden.

En dit was je, zoals ik jou en pleegpa Tom heb gekend, toen jullie me in huis namen aan de Katjapiringweg 11 te Soerabaja. Een ellendige oorlog was net voorbij en jullie toverden desondanks een glimlach op jullie gelaat.

Dit was je graf mam, toen ik het pas in 2012 ontdekte, dankzij goede vrienden die me hielpen en bijstonden om de wereld te tonen, namelijk de heer Walter Kessels en de heer Peter Steenmeijer en een goede vriendin fotografe Nathallia Fidrawati die telkenmale bloemen op je graf neerlegde en de jungle op je graf verwijderde……Jouw grafnummer M1915 Kembang Kuning Surabaya.

 

En de jaren sleepten zich voort en werd regelmatig je graf ontdaan van de rimboe, tot op een dag ik besloot om de hulp van vrienden in te roepen om een halt te roepen aan de mars van de rimboe, want corona noopte me een beetje voorzichtig aan te doen en niet het vliegtuig in te stappen om het zelf maar ter plekke te regelen…. en zo werd een plan gesmeed om je graf te vernieuwen en de rimboe geen kans meer te geven, want soms verstikte deze rimboe alles wat op haar weg kwam….

Dit is de vernieuwing van je graf in november 2021 toen andere goede vrienden mij bijstonden om het te verwezenlijken tot wat het geworden was op 11 dec 2021, zodat er geen jungle meer kan groeien op je rustplaats en je jezelf in de tropenzon kunt verwarmen na koude nachten en de wereld kan zien hoe eenvoudig en mooi het kan zijn.

De bekisting die in orde werd gemaakt einde november 2021.

 

En zoals het anno 11 dec 2021 officiëel is geworden.

Bijna kerst 2021 mam, dank dat je me ooit ook leerde wat kerstmis inhield. Niet enkel de geboorte van Jesus Christus, maar ook het houden van anderen en een beetje extra liefde en vrede met de kerst.

 

In febr 2022 besloot ik – om hulp van derden – jou te verenigen met je oudere zuster Beatrix, die mijn natuurlijke moeder was. Mama Bea’s graf te Sukun Malang was niet meer en is na 1960 ontruimd/geruimd en daarom besloot ik om jullie weer te herenigen en als resultaat kan ik tevreden kijken naar de foto’s hieronder.

Na 17 juli 2022 ziet jullie graf er nu uit zoals op de foto’s hieronder en kan ik vol respect en dankbaarheid zeggen: Het graf van mijn 2 moeders die 2 zussen waren in hun aardse leven. Mama Beatrix baarde me en mama Nans zorgde voor me.

We zien elkaar wel weer, wanneer weten jullie en ik het niet, maar nu nog niet anno 18 juli 2022.

 

Rust in vrede mama’s van me naast onze Schepper en dank voor alles wat jullie deden en waren  voor me.

Terug naar boven