Via een kennis van me de heer ROCKY PALENDENG wonende Sulawesi Utara verkreeg ik een serie foto’s van de thans nog HERKENBARE graven op het oude kerkhof Jl. A. Lasut Singkil 1 Wawonasa. (Mind: Er zijn meerdere kerkhoven aldaar.). De foto’s zijn gemaakt begin februari 2023, dus qua toestand zeer recentelijk. De vraag is: wanneer gaan deze “laatste der Mohikanen” graven ook helemaal de vergeethoek in? Want in totaal zijn er al meer dan 100-den graven onherkenbaar verloren geraakt in de loop der tijden.
Het is treurig dat ik moet bemerken, dat er in de almanakken weinig tot bijna niets te vinden is over de originele lokale Menadonese/Minahasa bevolking en dat destemeer men wel iets terug kan vinden indien het Europeanen betreft. Nederland heeft wel dankbaar gebruik gemaakt van de krijgsdiensten van de lokale originele bevolking en voor de rest vond Nederland het maar zozo. 🙁
De heer Rocky Palendeng is een gedreven onderzoeker van de oude Indische/Menadonese geschiedenis en ik dank hem voor het beschikbaar stellen van de foto’s zodat zij allen niet vergeten worden.
Een van de “bewaarde” graven is het graf van de kleine NICO van RIET PAAP. Geboren 5 sept 1938 (Het lijkt of er staat 1936 maar bij uitvergroting van de foto is duidelijk de “8” herkenbaar) te Medan en overleden te Manado op 14 jan 1942.
Hij was enig kind en werd geboren uit ouders Engel Gerardus van Riet Paap en Margareta Henriette Breitschaft.
Saillant detail: Zijn ouders leerden elkaar zeer hoogstwaarschijnlijk kennen via het kadaster te Semarang in 1934 (waar beiden werkzaam voor waren) en hieruit vloeide een huwelijk uit voort, welke gesloten werd te Medan op 4 nov 1937.
Vader Engel Gerardus vertrok op jonge leeftijd met zijn ouders naar Batavia (alwaar hij in 1929) op 20 jarige leeftijd slaagde voor het KW3 examen, moeder Margaretha Henriette werd te Malang geboren op 10 dec 1909 (RA1911/64)
De heer van Riet Paap en gezin bleven in Medan tot/met 194o en het gezin verhuisde daarna naar Manado per medio 1941 alwaar de kleine Nico overleed in 1942.
Niet veel later na het overlijden van zoontje Nico brak de oorlog uit en vader Engel Gerardus werd opgepakt en krijgsgevangen gemaak door de Japanners.( Zie Japanse interneringskaarten N.A.); hij overleefde de oorlog en het echtpaar (beiden?? ) vestigde zich later na de oorlog definitief te Haarlem.
Engel Gerardus overleed te Haarlem op 52-jarige leeftijd op 12 juni 1961. Ik heb niet kunnen vinden wanneer Margaretha Henriette overleed en waar zij overleed. Het enige wat ik vond was een reis van Rotterdam naar Batavia in 1949 die Margaretha ondernam. (Dus terug naar Indonesia). Voor welke reden?
Moge zij allen die niet meer onder ons zijn in alle eeuwigheid hun rust en vrede hebben naast onze Schepper.