Terug in de schoot van mijn verloren familie – Deel 2.
Opa en oma’s kroost.
Foto onder: Opa’s kroost te Martapura. Het zal circa 1892 geweest zijn, gelet op de jochies.
Van links naar rechts: Henri Constant *1888, Willem Egbert *1885 en mijn vader Theodoor *1889. Geinig, ze hadden allen donker haar en mijn pa was een buitenbeentje en had blond haar. Later kreeg pa donker haar.
De jongste van opa en oma: Julia Cornelia Boers. (Zie ook deel 1 van dit artikel). Geboren in Banjarmasin, op 4-jarige leeftijd naar Nederland, studeerde in Nederland, ging terug naar Indie en was daar kort werkzaam als onderwijzeres (1912-1916 volgens de Staatscouranten, huwde met Marinus Albertus Jacobus Leeuwenburg(h) in november 1916, is nog één jaar tijdelijk werkzaam als onderwijzeres tot en met dec 1917 en keerde terug naar Nederland in 1932. Haar echtgenoot overleed in 1939 en zij bleef tot haar overlijden weduwe. Zij emigreerde in 1961 naar Sydney en overleed aldaar.
Foto onder: Gezichtsvergelijking met andere foto’s doet me overtuigen dat dit mijn oom Willem Egbert moet zijn. Ook weer te Martapura en oom Willem zal hier circa 5 jaar oud zijn en zal de foto derhalve uit 1890 zijn.
Foto onder: Vlnr. Mijn pa Theodoor met zijn blonde koppie, oom Willem Egbert, oom Cornelis Laurens Frederik en oom Henri Constant. Pa is hier circa 2 jaar oud en derhalve zal deze foto uit circa 1891 te Martapura zijn. Let niet op het feit, dat er op de foto het logo van de fotograaf te Soerabaja staat. Men gebruikte wel vaker fotopapier dat standaard was bedrukt. Opa en gezin zijn namelijk nooit te Soerabaja geweest. Fotograaf Charls (gehuwd met juff. Ort) had in diverse steden ateliers.
Mijn pa geboren in Indië en aldaar in gevangenschap in 1944 gestorven. Oom Wim geboren in Indië en terug naar Nederland en aldaar overleden, oom Cornelis in Indië geboren, keert terug naar Nederland en emigreert naar Mittweida Duistland en ik weet niet wat zijn verdere levensloop is, oom Henri (het speelgenootje van mijn pa omdat zij slechts een jaar scheelden) geboren te Indie, overleeft kamp Cimahi maar komt als een wrak eruit en blijft een wrak; hij wordt per hospitaalschip Oranje met spoed naar Nederland in 1946 teruggebracht en overleed na een zwaar lijden in 1948 aan de gevolgen van het Cimahi gevangenschap.
En ja, mijn pa en op deze foto de jongste, pikte maar meteen de stoel voor zich zelf in of was de fotograaf bang dat pa van het muurtje af zou denderen, kan ook natuurlijk.
Foto onder: Deze foto baarde problemen voor me. Als ik de gestalte van het jongetje bekijk, dan schat ik hem op een jaar of 10 oud. Oom Willem was in 1885 geboren en dan zou deze foto van circa 1895 zijn. Maar in 1895 was opa in Banjarmasin werkzaam en de foto opdruk zegt Charls Batavia. Als ik naar het gezichtje kijk, dan hou ik het toch op oom Willem Egbert en zeker ook omdat deze foto uit de nalatenschap van oom Willem komt. In maart 1895 kreeg opa namelijk een maand verlof naar Batavia. Mijn veronderstelling kan dus hoogstwaarschijnlijk voor waar aangenomen worden, dat dit oom Willem moet zijn.
Tja, familie foto’s uit oude tijden. Ik had altijd voor mezelf een soort beeld gevormd gebaseerd op foto’s en beeltenissen van anderen en zat er niet ver naast, nu ik deze familie schatten bezie.
Op één ding na: Dat mijn pa als jochie een blond koppie had….. alhoewel: Familie genen keren terug, want mijn zoon had tot en met zijn tiende ook een koppie met spierwit haar.
Met dank aan WP Boers (mijn neef en) kleinzoon van mijn oom Willem Egbert.
George de Fretes met Kaili Aloha. (De lepra priester). En uiteraard zullen toevallige passerenden op deze site weer verzuchten: “Wat heeft dit liedje slaande op Hawaii en Maui weer te maken met deze oude familie foto’s? ” …. Eh goblok en tolol (met één “l” zoals er elders op een forum weer een discussie over bezig was (waar men zich al niet druk over kan maken in hun laatste jaren hier op dees’aard) …. George behoort tot de oude Indische tijden, daarom dus.