Op 9 jan 1951 opteerde te Jakarta voor het Indonesisch staatsburgerschap EDUARD MAURITS DE MEY en hij verklaarde
- dat hij Hoofdcommies was bij het Ministerie van Binnenlandse zaken te Jakarta,
- dat hij te Jakarta woonde,
- dat hij geboren was te Tifoe(Timor) op 6 okt 1899,
- dat hij gehuwd was met ANNIE (geb 8 aug 1907 Sawah Lunto) een Indonesische vrouw, op 10 mei 1933,
- dat hij 7 kinderen had die minderjarig waren (zie voor de namen zijn verklaring en let op kind nummer 7 Margareth geboren 7 febr 1947 waar ik later beneden op deze pagina op terugkom),
- dat zijn vader JACOB DE MEY heette geboren te Ambon,
- dat zijn moeder heette ANNA EVERDINE HOVEN geb Ternate. (Gehuwd Amboina 3-4-1897 RA1898)
Behalve de hierboven genoemde minderjarige kinderen in de verklaring, waren er ook nog de volgende meerderjarige kinderen van Eduard en Annie, die elk apart opteerden:
I A) Zoon Willy, geb 20 aug 1929 en thuis wonend bij ouders.
I B) dochter Mathilde Francisca, geb 2-9-1931 en thuis wonend bij ouders.
Vader Eduard Maurits werd geinterneerd en te werk gesteld aan de Birma spoorweg en te Bangkok weer in vrijheid gesteld. Toen hij al geinterneerd was, werd zijn kind nummer 6 in de verklaring op 14 juni 1942 geboren.
Hij werd later genaturaliseerd op 15 maart 1967 te Amersfoort met de clausule dat zijn dochter METHA (Margaretha – zie zijn verklaring kind nummer 7 minderjarig) NIET wordt genaturaliseerd. Mij is onbekend om welke redenen. Hoogstwaarschijnlijk omdat vader Eduard in 1950 geopteerd had???? Mij is ook onbekend wanneer Eduard naar Nederland vertrok. Was moeder Annie toen al overleden? En wilde Metha daarom naar haar vader in Nederland? En was er toen ongelukkigerwijs een ambtenaar die de zaak behandelde en de strikte regels volgde, no matter what? Ongeacht relatie vader/dochter. Ongeacht dat Eduard een paar jaar van zijn leven aan de Jappo’s moest wijden door mee te helpen bouwen aan die verrekte spoorweg? Ongeacht wat dan ook, was hij was DE ambtenaar die strikte regels opvolgde en anders is het een rotzooitje toch als ambtenaren niet strikte regeltjes opvolgen waar ze zich achter kunnen verschuilen…. oh wee als het hun zelf zou overkomen, dan hebben de wetgevers het gedaan…..bah bah bah. Daarom ben ik zelf nooit ambtenaar geworden, want ik heb teveel hart en te veel emotie en te weinig regeltjes discipline. Wat zou ik gedaan hebben in zo’n geval? Ik zou de bak ingedraaid zijn wegens mishandeling van ambtenaren en vernieling van ambtenaren kantoren en meubilair denk ik.
Moge zij allen die niet meer onder ons zijn, in alle eeuwigheid hun ruste en vrede hebben naast onze Schepper.